23 Aralık 2008 Salı

Sosyalleşiyorum muntazaman...

Dadandım. Ben de dadandım. "Hibrit olacam, reklamcı çekirdekli web kafalı proje stratejisti olacam!" dedim, bu yolda ilerliyorum. Henüz bu saydıklarımı özetleyebilecek bir ünvan bulamadığımdan şuursuz bir görüntüm olsa da, kendi çapımda tivitır olsun, firendfiğd olsun herbiryerlerde arz'ı endam ediyorum.

Ederken de inceliyorum.

Ve son dönemde bir nokta gözüme takılmaya başladı.

Kedisi kusuyor, ne yapayım diye yorum bırakanlar, bir yakınının vefatını yazanlar, evde hasta yattığından dem vuranlar, tatilden yazanlar...

Bunlar bana çok acayip gelmeye başladı. Yani, baştan beri acayip geliyordu, hani belki kavrarsam, içlerine girersem anlarım diyordum ki, ı ıh...Çalışmadı.

"Kalabalıklar içinde ama yapayalnız" mı denir bu gibi durumlara bilemiyorum. Geçmiş olsun, allah rahmet eylesin, veterinere götür...gibi yorumlar yazmık, cevaplar atmak, bana çok fena halde tuhaf gelmeye başladı. Çok sevdiğim birisi(*), bir "vefat ilanı" yazan birisi için şöyle bir yorum yaptı bana; "Başın sağolsun yazacaktım ama bir gün hakkaten allah korusun annemi babamı abimi vs yi de önce friendfeede yazıp öyle mi kosacaz acil durumlara .. anlamıyorum ki?!". 

Evet arkadaşlar. Farkında mısınız ne tuhaf hale doğru ilerlediğimizi. "Girdiğim heladan hala çıkamadım, 25 dakkadır oturuyorum fena kabız olmuşum" gibi mesajlar, tivitler, sıteytıslara çeyrek var bence.

Bilgi paylaşımı biraz haddini mi aştı, işin cılkı mı çıktı anlamıyorum. 

"Fena halde orgazm oluyorum" mesajını bir göreyim, rahata erecem...

*: Karım olur o çok sevdiğim, sevmek ne kelime bayıldığım kişi.

Hiç yorum yok: